უკვე მეორე თვეა, ჩემი გოგონა ყოველ დილით იმ იმედით იღვიძებს, რომ ფანჯრიდან განსხვავებული ფერის პეიზაჟს დაინახავს, მერე კი გულდაწყვეტილი მოგვიბრუნდება ხოლმე: ხომ დამპირდით, ზამთარში თოვლი მოვა, რატომ მომატყუეთო...
ყველა ბავშვი უნიკალურია და საკუთარი ტემპით ვითარდება. ხშირად დანამდვილებით ვერც კი იტყვი, როდის შეიძინა პატარამ ესოდენ მნიშვნელოვანი ცოდნა. დიახ, ეს თითქოსდა უბრალო ჩვევები სინამდვილეში განვითარების უმნიშვნელოვანესი საფეხურებია და ქვედას აუთვისებლად პატარა მომდევნოზე ვერ გადავა...
სანამ დედამიწა ბრუნავს, ალბათ არც ბავშვის მოვლა-აღზრდის შესახებ კამათს მოეღება ბოლო. მით უმეტეს, საქართველოში, სადაც, ბებიებიდან დაწყებული, მეზობლებით დამთავრებული, ყველა ექსპერტია. მატყუარა საწოვარა კი ამ კამათის ერთ-ერთი მუდმივი თემაა. ყოველ მეორე ბავშვს პირში მატყუარა აქვს გაჩრილი. ის კი არა, ბევრი სასკოლო ასაკისთვისაც ძლივს ელევა…
როგორ გინდა, პატარა ონავარი ზაფხულში შინ გაააჩერო?! ალბათ ზაფხულის არდადეგებიც იმისთვის მოიგონეს, რომ ბავშვებს ეზოში თამაშით გული ეჯერებინათ. ესეც არ იყოს, კარგ ამინდში აღმა-დაღმა სირბილი პატარებისთვის სასარგებლოა...
ერთ მშვენიერ დღეს ბავშვმა გაიღიმა და უკბილო ღრძილზე ნამცეცა თეთრი ლაქა გამოუჩნდა. ეს ხომ კიჭია, რომლის გამოჩენასაც ლამის მთელი სანათესაო ელოდა! პირველი კბილის ამოსვლა მშობლებისთვის მართლაც დიდი სიხარულია, მაგრამ, აბა, პატარასაც ჰკითხეთ, როგორ არ სიამოვნებს კიჭის, თუნდაც ნამცეცას, ამოჭრა! მის ტანჯვას ვერავინ გაიგებს; დიდი-დიდი, დედიკომ რეზინის იხვი ჩასჩაროს პირში – ღრძილები მოიქავეო...
ზოგი ბავშვი ერთი წლის ასაკში “გამზრდელს” კითხულობს გამოთქმით და მერე მის შინაარსზე მსჯელობს, ზოგიერთი კი ორი წლისაც ძლივს ხვდება, რომ უამრავი სათქმელი დაუგროვდა და გამბედაობას იკრებს, რომ დედიკოსა და მამიკოს გაანდოს...
